maandag 11 juni 2012

connecting dots

- de dynamische identiteit  & visual storytelling -

rubik's cube als beeld voor een dynamisch merkconcept
De identiteit van een merk of organisatie is tegenwoordig geen hermetisch bastion meer met een solide en gesloten verhaal dat crossmediaal eenzijdig en eenvormig gecommuniceerd wordt. Een eigentijdse 'identity' is open, pluriform, adaptief, dynamisch en wordt gevormd door het interactiespinsel rond het centrale gedachtegoed van de corporate 'totem'. Het weet zich relevant en vitaal aan te passen aan situatie, belang, personen en actualiteit, met het corporate DNA van - de impliciete binding en het intrinsieke belang - als springplank. Denk qua beeld aan een jazz uitvoering waarbij het thema (het DNA) het vertrekpunt is voor en de thuiszone is tussen de improvisaties.
Als beleving kent een merk tegenwoordig vele raakvlakken, aanvliegroutes en belevingsfacetten. Elk individu dat met een merk te maken krijgt, kent zijn eigen route in vorm, beeld, inhoud en ervaring. De organisatie maakt zich steeds weer anders kenbaar, neem bijvoorbeeld alleen al de receptie of showroom die elke dag door lichtinval, bezetting, moment van de dag anders is of dat je via de hoofd- of leveranciersingang binnenkomt of contact hebt met de klantenservice. Denk ook aan de verschillende bindingen die de diverse stakeholders met een merk hebben, voor de één staat het voor bijvoorbeeld kwaliteitsbelofte, voor de andere voor bij elkaar betrokken collega's en voor een derde rendement.
De merkbeleving kent dus vele dimensies en nuances met steeds weer andere accenten. Elke belanghebbende kent zo zijn eigen storyline, zijn eigen reis naar en met het merk. In elk contactmoment wordt de merkbeleving en -betekenis opnieuw vormgegeven, ingekleurd en geladen door middel van verhalen, conversaties en interacties, zoals de facetten van een totem.

visual storytelling
thread & nail portrait by Pamela Campagna
De huidige online status quo biedt een enorme hoeveelheid aan contenthubs (informatieplekken), verbindingsdiensten en contactmogelijkheden, waardoor de noodzaak verdwijnt om te denken in het concept van een centrale website met bijbehorende boodschap. 
We moeten transmediaal gaan leren denken en vertellen. Contact zoeken, krijgen en hebben met een organisatie kent immers vele benaderingstrajecten en tussenstations. Denk aan hubs als Facebook, Google+ en Linkedin-pagina's. En diverse aanvliegroutes: telefoon, e-mail, Twitter, Whapp, Skype, SMS, chat, etc. Het netwerk van haltes en trajecten hoeft niet meer tot een centrale website te leiden, maar vormt impliciet de constellatie waar het verhaal c.q. de boodschap verteld wordt en de relatie gelegd kan worden.

Zelf ben ik blij met de meer visuele diensten zoals recentelijk Pinterest. Deze kan als halte op verschillende wijzen worden ingezet, bijvoorbeeld als visueel notitieboekje, visual CV, merk moodboard, als visueel brainstorm platform, als visueel dagboek, als fascinatiegids, inspiratiebron, als etalage, voor personal of employee branding, thema verzamelingen en er zullen nog wel meer toepassingen gaan verschijnen. 
Daarnaast gebruik ik ook Jux als een soort brand-magazine waar ik m'n fascinaties, ijkpunten, inspiraties, goeroes, iconen en stokpaardjes kan delen.
"El Alma del Ebro" sculpture by Artist Jaume Plensa @ Expo Zaragoza. ( Spain, 2008 )
'El Alma del Ebro' sculpture by Jaume Plensa 
Visual-storytelling-diensten zoals Pinterest en Jux zijn voor mij als beeldmaker, beeld'vanger' en beeldtaal-ontwikkelaar nieuwe aanvliegroutes naar wie ik ben en wat ik doe en waarom. Even verlost van het juk van logisch redenerende woordenreeksen, de wederzijdse verbeelding aanspreken door middel van beeld en symbool. Als in een wolk van verbindende verbeelding, in de tussenruimte van vormgever en aanschouwer, de verhalen laten ontstaan, intuïtief, zonder woorden. Het kind in mij roept blijkbaar graag: ...kijk eens mama zonder woorden...
Maar ik draaf door..., natuurlijk doe ik woorden en teksten te kort. De praktijk wijst maar al te vaak uit dat een goede kruisbestuiving tussen vorm en inhoud, waarbij beeld de tekst verrijkt en duidt, een middel oplevert waarmee met 'hoofd en hart' het verhaal verteld, gehoord en begrepen kan worden.

Dat me doet denken aan één van de eerste pay-offs die ik ooit hanteerde:
De kunst iets aanschouwelijk te maken en te verleiden tot beschouwing.

Tot weer:
Kees Schreuders

N.B. Als je eens wilt verder praten over deze concepten en benaderingswijzen, of je eigen beeldtaal ontwikkelt wil hebben, voel je vrij contact met me op te nemen.


Meer over transmedia storytelling: inzichten in transmedia
Pinterest als 'brand extension'Pinterest and Your Brand Extension